Blog 4 # struggles als wensmama

Gepubliceerd op 25 maart 2021 om 20:07

Boos, verdrietig, onbegrip en hormonen die door je lichaam gieren. De struggles die ik ervaar tijdens onze weg naar een kindje. Is dit voor jullie ook zo herkenbaar?

Aangezien wij altijd heel open zijn geweest over onze kinderwens en onze struggles, wisten steeds meer mensen dat onze kinderwens wat langer op zich laat wachten.

 

En dan krijg je vanzelf de goedbedoelde opmerkingen. “Bij jullie komt het ook wel goed, laat het los, geef het even de tijd”. “Je bent pas een jaar bezig”. Ik weet dat het lief bedoeld is en geloof me zo was/ben ik zelf ook. Maar op sommige momenten kan ik deze opmerkingen niet meer aan horen.

 

Ik weet dat we pas een jaar bezig zijn en dat er stellen zijn die al veel langer bezig zijn, maar dat betekent niet dat voor mij een jaar niet lang aanvoelt. De onzekerheid hoe lang het nog gaat duren. De hormonen die door je lichaam gieren, ik kan niet veranderen hoe ik mij soms voel

 

Om mij heen raken steeds meer vriendinnen zwanger, ik vind dit natuurlijk super leuk en gun het iedereen maar dit is soms ook best confronterend en dit maakt mij ook wel eens gezond jaloers..

 

Soms vraag ik mij wel eens af, komt het wel goed? Zolang ik geen positieve zwangerschapstest in mijn handen heb, twijfel ik wel eens of ik zwanger kan raken. Soms voel ik angst van het idee dat het misschien wel jaren kan duren. Ik vraag me af of ik over een paar maanden nog steeds die teleurstellingen nog aan kan.

Ik en mijn partner hebben samen afgesproken dat ik na elke “mislukte” poging ik één dag mag huilen, mij kut mag voelen en negatief mag zijn. Maar na die dag gaan we er weer met volle moed tegenaan, zijn we positief en hopen we dat de volgende maand meer geluk brengt.

 

Het is soms lastig uitleggen wat hormonen met je doen. Het merendeel van de tijd zie ik het positief in, en kijk ik elke maand uit naar weer een nieuwe kans. Maar soms zie ik het ook even niet zitten, voel ik me kut en vind ik de wereld oneerlijk en dat mag ook wel eens gezegd worden. Maar ik houd altijd in mijn achterhoofd dat er veel ergere dingen op de wereld zijn en ik het zo slecht nog niet heb.

 

Ik heb een lieve man, veel lieve vrienden en familie om mij heen. Ik ben gezond en inderdaad dat kindje komt er wel ❤️

 

Klinkt dit voor jullie ook zo herkenbaar?

 

Liefs

 


Reactie plaatsen

Reacties

Janneke
3 jaar geleden

Heel herkenbaar Joan. Wij hebben dik 3 jaar moeten wachten.. 3 jaar waarin iedereen om ons heen inmiddels kinderen had en 3 jaar lang de vraag " is het voor jullie nog geen tijd voor gezinsuitbreiding?". Ik heb ( achteraf gezien) te lang gewacht voor ik naar de dokter ging om te vragen voor hulp.. Met een beetje hulp was ik na een aantal maanden zwanger en inmiddels huppelt er een vrolijk ventje van 1.5 jaar door ons huis. :) Wanneer ik er achteraf naar kijk, heb ik spijt dat ik steeds " de deadline" voor het vragen om hulp vooruit heb geschoven waardoor ik pas na 3 jaar onderzocht ben. Mocht je er gewoon echt geen goed gevoel over hebben, kan ik je alleen maar aanraden om het met de dokter te bespreken. Wellicht heeft het een oorzaak dat het steeds niet lukt en zijn jullie misschien ook met een beetje hulp zo geholpen :)

Keep up the faith ;) -x-