12 april 2012 is waar het allemaal voor ons begon. Piep jong, maar ik wist het zeker. Dit wordt de vader van mijn kinderen..
Zondag 27 oktober 2019 werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Met één telefoontje veranderde het hele leven van mij en onze dochter. Rond half 4 's middags werd ik gebeld met het nieuws dat jij een ongeluk had gehad. Samen met onze dochter ben ik onderweg naar jou, niet wetende wat ik aan zou treffen. Een politieauto en ambulance schieten mij voorbij. Tranen schieten meteen in mijn ogen want ik weet meteen: dit is niet goed. Dankzij de snelle reanimatie kwam jij nog even terug. Liet jij nog even zien aan mij hoe sterk jij was. In het ziekenhuis volgde een zware operatie en begonnen de zenuwslopende minuten wachtend op goed nieuws uit het OK. Maar dat goede nieuws, dat kwam er niet.. Ik wist niet dat deze dag onze laatste dag samen zou zijn en dat ik zo snel afscheid van jou moest nemen. Dat het hier zo abrupt eindigde voor jou en ons gezin. Dat ons gezin in één klap voor altijd anders zou zijn. Want als bliksem bij heldere hemel werd jij uit ons leven gerukt. Zonder pardon. Zonder waarschuwing.
Ruim 4 jaar later trouwde we en mocht ik eindelijk zijn achternaam dragen. Niet veel later werden we naast de titel man en vrouw, ook papa en mama van onze mooie dochter.
Net voordat onze dochter 1 jaar zou worden, werden wij van onze roze wolk getrapt. Zijn diagnose MS kwam als een bom op ons gezin. Maar ondanks de zware strijd vonden we altijd weer een weg samen! Zijn diagnose bracht ons ook iets moois. Het heeft ons geleerd om intens te genieten van de kleine dingen, om dankbaar te zijn voor wat je hebt. Om elkaar niet voor lief te nemen, maar te vechten waar je van houdt. Want dat deden we, samen!
Toen onze dochter 3 jaar werd, was dit eigenlijk ook een mijlpaal voor ons gezin. Wij waren zo ontzettend dankbaar dat zijn ziekte eindelijk stabiel was. De rollercoaster van zijn ziekte hadden wij voor nu overwonnen, als gezin. Wij durfde weer naar een toekomst te kijken. Ons gezin werd met de dag sterker en we waren zo gelukkig.
Wat ik geleerd heb in het leven, is dat geluk en verdriet ontzettend dicht bij elkaar liggen. Want 10 dagen later verloor mijn man en vader van onze dochter, niet door zijn ziekte. Maar door een ongeluk met domme pech. Werd mijn nachtmerrie werkelijkheid.
En als ik nu terug kijk naar alle jaren die ik samen met hem heb kunnen vieren, kan ik alleen maar nog trotser zijn. TROTS op ons als man en vrouw, op ons als beste vrienden en op ons als vader en moeder. Want het was niet zonder slag of stoot, maar wij stonden er. SAMEN! En dat was mij zoveel waard.
En een ding weet ik zeker, het zal nooit eindigen voor ons samen. Vandaag precies 9 jaar geleden werden we verliefd en ben ik in al die jaren samen intens veel van hem gaan houden. Dat zal ik voor altijd blijven doen. Voor altijd zal ik onze liefde koesteren en hem dankbaar zijn voor wat hij mij gegeven hebt. Ik mis hem elke dag, steeds meer en meer. Ik hou van jou tot de maan - sterren en terug! 🌓🖤
Liefs,
Marloes
Reactie plaatsen
Reacties
Hey lief nichtje, weer onwijs mooi geschreven. Heel veel sterkte vandaag en Jacke is zoals altijd dicht bij jou en die kleine. 💜😘
Zo onwijs mooi hoe jij alles schrijft! En als ik naar Noëlle kijk en zie hoe ze straalt en vrolijk zij is weet ik dat jij haar al je liefde geeft en Jacke altijd in haar leven houd. Een prachtvrouw ben jij
Mooi geschreven Marloes❤️
Dankbaar dat jij mijn schoondochter en moeder van mijn kleindochter bent.😘
Kippenvel!! Zo mooi... x
Wat mooi geschreven weet zeker dat Jace vanaf de mooiste wolk trots op jullie neerkjjkt❤️
Super mooi geschreven ♥️
Lieve Marloes,
Wat heb je dit weer prachtig geschreven kippenvel 😘
Wat ben ik trots op mijn dochter en kleindochter. Vechters en kanjers, dat zijn ze allebei 🥰
Mooi geschreven uit het hart ❤🙏🏾😘
Wat prachtig geschreven! Heel veel sterkte. Liefs X