Twee onverwachte zwangerschappen
Dat ik jong moeder wilde worden, wist iedereen in mijn omgeving. Het was mijn belangrijkste doel in het leven. Toen ik Youri, mijn vriend, leerde kennen, was ik 20 jaar. Nadat bleek dat we beiden toch wel een serieuze relatie wilden, gingen de gesprekken al snel over de toekomst en over kinderen krijgen. We hadden beiden een kinderwens, maar dat is iets voor later, vonden we.
Ik was blij en opgelucht dat hij ook kinderen wilde en zo volgden ruim 3 zorgeloze jaren. Waarin we stopten met studeren, gingen werken, plezier hadden, de nodige ruzie en discussies hadden, maar ook gingen samenwonen. Inmiddels had ik mijn droom om jong moeder te worden, losgelaten. We hadden een prima woning, maar niet geschikt voor gezinsuitbreiding. We hadden een prima salaris, maar wilden nog sparen. Het was het allemaal net niet, zeg maar. Van die zorgeloosheid merkten we ook niet zo veel, dat is meer iets dat je je achteraf realiseert. Het moment dat mijn zorgen voor het eerst groter dan ooit leken, was op 27 oktober 2018. De dag dat ik voor het eerst in mijn leven met een positieve zwangerschapstest in mijn handen stond.
We wisten dat we die maand een risico hadden genomen rondom mijn eisprong, maar zo snel raak je niet zwanger. Althans, dat dachten wij. Youri liet de keuze over aan mij. Ik wilde de baby houden en hij ging akkoord. Er volgde een spannende tijd. Ik had er alle vertrouwen in dat dit kindje gezond en wel op de wereld zou komen. Dat werd werkelijkheid. Alleen over de tijd erna, had ik nog niet zoveel nagedacht. We zaten beiden vol stress, na de geboorte van onze dochter Apollonia, geen flauw benul hebbende hoe we een baby moesten verzorgen. Uiteindelijk kwam het goed, je hebt er gelukkig een soort instinct voor. Met onze relatie ging het wat minder. Zeg maar gerust: slecht. Zo slecht, dat ik besloot om er een punt achter te zetten toen Apollonia zes maanden oud was. Na een half jaar kwamen we weer bij elkaar. Beiden hebben we veel persoonlijke ontwikkelingen doorgemaakt. Op het moment dat ik onze relatie beëindigde, dacht ik dat we voor altijd uit elkaar zouden zijn. Inmiddels zijn we gelukkiger dan ooit samen. Die tijd zonder elkaar heeft ons zó goed gedaan!
Ik trok met Apollonia in bij mijn schoonouders en Youri en ik besloten te gaan sparen voor een woning. Een jaar later zitten we nog steeds waar we zaten en namen we weer een risico. Daar kwam opnieuw een zwangerschap uit. Je zou denken dat je na één ongeplande zwangerschap je lesje wel geleerd hebt. Toch overkwam het ons nog een keer. Afgelopen zomer hebben we veel gepraat over onze toekomst als gezin. Samen besloten we dat een eigen woning prioriteit nummer 1 heeft. Apollonia werd ouder en we wilden het liefst niet een te groot leeftijdsverschil tussen Apollonia en een eventueel volgend kindje. "Het is nu of nooit", zei Youri, duidend op het leeftijdsverschil. "Gezien we geen eigen woning hebben, wordt het nooit", vervolgde hij. Mijn hart brak. Ik wilde ZO graag een tweede kindje. Toch wist ik dat we veel hadden doorstaan samen en ik onze relatie daarvoor niet op het spel wilde zetten. Ik liet het los, het idee van een tweede kindje. Net als dat ik mijn droom losliet om jong moeder te worden, een maand voor ik zwanger werd van Apollonia.
25 augustus 2021 stond ik dus wéér met een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Weer groeide er een kindje in mijn buik en ik kon niet gelukkiger zijn! Ik moest wel even bekomen van de schrik. Youri ook, toen ik het hem vertelde. Hij kon het amper geloven. "Alweer?" Was zijn reactie. De schrik maakte al snel plaats voor blijdschap, gelukkig. Inmiddels ben ik al halverwege de zwangerschap en als alles goed blijft gaan, mogen we in het voorjaar van 2022 onze tweede dochter verwelkomen. Het zal een uitdaging worden,
want we wonen nog steeds bij mijn schoonouders en hebben geen plannen om voor de bevalling nog gehaast te verhuizen. We gaan eerst genieten van de zwangerschap, herstellen van de bevalling en genieten van onze kinderen. Dat huis komt wel, daar heb ik alle vertrouwen in. En ondertussen.. is alles precies zoals het moet zijn.
Liefs,
Maria (@mamendemeid)
Reactie plaatsen
Reacties