Blog 15# overlijdensdag papa

Gepubliceerd op 1 maart 2022 om 00:00

Vandaag precies 10 jaar geleden is mijn vader na een kort ziektebed overleden. Het voelt als de dag van gisteren, alsof die 10 jaar met één keer knipperen voorbij zijn gevlogen. 

 

Mensen zeggen altijd het wordt makkelijker naarmate de jaren verstrijken. Hier kan ik mij totaal niet in vinden. Je maakt steeds belangrijke momenten in je leven mee die je had willen delen. 

 

Ik miste je toen ik ging afstuderen, wat was deze periode zwaar. Je was net overleden, maar ik moest en zou afstuderen omdat ik je trots wilde maken. En ja na vele tegenslagen was het me dan toch gelukt. 

 

Ik miste je toen Robben en ik ons huis hebben gekocht, het huis wat we samen met familie tot een droompaleis hebben gemaakt. Iets wat jij had moeten doen, wat jij graag had willen doen. Want klussen dat was jou passie. 

En toen wij ons eerste hondje kochten zeiden Robbin en ik tegen elkaar; dit had papa leuk gevonden. Jij wilde stiekem zelf ook altijd een hond maar mama voelde de bui wel hangen dat zij dan alle zorg op zich moest nemen, dus er kwam geen hond 🙈

 

Ik miste je aan mij zij toen ik het ja-woord gaf aan Robbin, aan de voor jou ideale schoonzoon. Wat ben ik blij dat je hem hebt leren kennen en dat je zo ontzettend blij met hem was. Wat had je trots geweest deze dag, het was een dag met regen en zonneschijn met een lach en een traan. Een dag waar ik je ontzettend heb gemist. 

 

En nu ik dit 10 jaar later schrijf in één van de moeilijkste periodes van mijn leven weet ik zeker dat ik je op dit moment het allermeeste mis. Ik heb de afgelopen 2  jaar gestruggeld met onze kinderwens en dat is zwaar. Ik weet diep van binnen dat het goed komt en we hoop moeten houden en dat is waar we ons nu aan vast houden. Ik heb me erbij neergelegd dat we er niks aan kunnen veranderen en het komt wanneer het komt, dit geeft mij rust. 

 

Ik weet dat het gemis alleen maar meer zal worden wanneer het moment komt dat het dan eindelijk gelukt is, want dat het gaat lukken gaan we zeker vanuit. 

 

Dat jij je kleinkinderen niet kan meemaken vind ik toch wel het ergste van alles. Je was zo dol op kinderen. Je had ze verwend, geplaagd, bij jou was niks te gek geweest. Je had een geweldige opa geweest. Maar ik weet dat je van boven alles meekrijgt en meegeniet, van de 2 kleinkindjes die je al hebt, en hopelijk komt daar nog minimaal eentje bij ❤🍀

 

Love you!! 

 

Liefs Joan 


Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.